Türkiye'de 2023'te yapılacak olan cumhurbaşkanlığı seçimleriyle Erdoğan iktidarı kaybetmenin eşiğinde. Devam ettirdigi askeri kampanya, dikkati, kötü yönetilen Türk ekonomisinden uzaklaştırmak için alaycı bir girişimdir. Erdoğan, Kürt halkına karşı yeni bir savaşın, cumhurbaşkanlığı umutlarını canlı tutacak milliyetçi duyguları körükleyeceğini umuyor.

Ancak Erdoğan'ın yeni saldırısına yeşil ışık yakan, NATO'nun genişlemesi oldu. İsveç ve Finlandiya'nın ittifaka başvuruda bulunmasıyla Türkiye, NATO üyeliğine izin vermesi karşılığında silah ambargosunun kaldırılması ve Kürtlerin iade edilmesi çağrısında bulundu. Aynı zamanda, Avrupa ve Kuzey Amerika'daki NATO üyeleri, Erdoğan'ın Kürtlere karşı artan şiddeti karşısında neredeyse tamamen sessiz kaldı.

Erdoğan 18 Nisan'da Irak'taki Kürt güçlerine ve sivillere karşı hava ve kara harekatı başlattı. O zamandan beri, ve aylarca süren düşük yoğunluklu bir savaşın ardından, Türk ordusu Suriye'nin kuzey ve doğusundaki sivil bölgeleri bombalamayı da yoğunlaştırdı, ki bura halkı yakında sözde 'Rojava Devrimi'nin onuncu yıl dönümünü kutlamayı umuyor.

Devrimin yarattığı umut tehdit altında. Erdoğan 24 Mayıs'ta mültecilerin zorunlu barınması için 30 kilometrelik bir “güvenli bölgeyi” işgal etme niyetini açıkladı. Bu işgal Kürtler, Araplar, Süryaniler ve Yezidiler gibi gruplardan oluşan yaklaşık 2,5 milyon insan ve azınlık nüfusu etnik olarak temizleme girişiminin bahanesi ve onların kurtuluş mücadelesine son verme isteğidir. 

Aynı zamanda Erdoğan, Avrupa'daki güçlü Kürt örgütlenmesini sindirmek ve sonunda da ezmek istiyor. Artık Erdoğan'ın istediğini elde etme riski var. Türkiye'nin saldırganlığı tarihsel olarak NATO'nun rızası ve suç ortaklığıyla el ele gitti. NATO Genel Sekreteri Jens Stoltenberg, geçtiğimiz günlerde düzenlediği basın toplantısında, "Başka hiçbir NATO müttefiki Türkiye'den daha fazla terör saldırısına uğramadı" diyerek Erdoğan'ın söylemini yineledi. Türkiye'nin, özellikle Irak ve Suriye'nin sınır komşusu olarak stratejik coğrafi konumu nedeniyle önemli bir müttefik olduğunu bir kez daha teyit etti.

1952'de NATO'ya katıldığından beri, ittifakın diğer üyeleri siyasi ve askeri destek konusunda Türkiye’ye cömert davrandılar. Türkiye'nin güçlü bir silah endüstrisi geliştirmesine ve ona düzenli bir silah akışı sağlanmasına yardımcı oldular. Türk güvenlik güçlerinin savaş yasaları ve insan hakları ihlalleri, ABD ve NATO tarafından sağlanan silahlarla desteklendi.

Özellikle ABD hükümeti, ABD askeri operasyonları için ileri bir üs görevi gören ve 50 ABD nükleer silahına ev sahipliği yapan Türkiye'nin silahlandırılmasına bütünüyle dahil oldu. Bu ilişki, NATO üyelerini Kürt halkına yönelik hak ihlallerinin ve sistematik saldırının katılımcıları olarak konumlandırıyor.

Türkiye'nin Kürtlere karşı onlarca yıldır sürdürdüğü savaş ve bunun son zamanlarda yoğunlaşması karşısında, İlerici Enternasyonal Kürtlerin özgürlük mücadelesini destekliyor. Bu nedenle, Kürt grupların daveti üzerine, İlerici Enternasyonal, Türkiye'nin Kürt halkına ve diğer dini ve etnik topluluklara karşı topyekün savaşı ve NATO'nun bu savaştaki suç ortaklığı hakkında alarm vermek için Hewlêr (Erbil)'e bir barış heyeti gönderdi.

Sözümüz, İlerici Enternasyonal Bildirgesi'nin XV. Maddesinde belirtilmiştir: kalıcı barış. "Savaş makinesini parçalamak ve onun yerine işbirliği ve bir arada yaşamaya dayalı bir halk diplomasisi koymak için çalışıyoruz." Heyetimiz bu görevi yerine getirmek için Hewlêr (Erbil)'e gidiyor.